Ανθεμόεσσα
Φοράς χιτώνα φεγγαριού κι αλμύρα της θαλάσσης,
ζαλίζουν θαλασσόπουλα του φέγγους σου οι λάμψεις.
Τα νοτισμένα σου μαλλιά τον άνεμο χαϊδεύουν.
Ταξιδευτές, τα θέλγητρα και πειρατές πλανεύουν.
Γλυκό τραγούδι η ανάσα σου, τη σάρκα παρασέρνει,
στης Ανθεμόεσσας τα ρηχά ηδονικά με φέρνει.
Ζωής ταξίδι· αν ξώκειλα, ποιος είναι που θα κρίνει;
Ποιον, τον Ορφέα αν μιμηθεί, τρομάζει αυτή η δίνη;
Ενδόριστος 2011
